کودکان و فضای مجازی – پایگاه شخصی محمد لسانی

بازی های دیجیتال به شدت اعتیاد آور است

ادمین نویسنده — Sat, 13 Jan 2024 10:52:30 +0000

ما اعتقادی برای سنین پایین در ارتباط مستقیم با اینترنت نداریم؛ چرا که این محیط باید محیطی امن و پالایش‌شده برای کودک باشد. ذهن کودک زمینه گزینش معایب و مزایا را ندارد. والدین ابتدا باید علایق را شکل دهند و بعد در این مسیر خوراک‌دهی کنند.

رده سنی کودک، رده‌ای جست‌وجوگر هستند. در فضای وب برای مدیریت افکار و ارائه خوراک فرهنگی به آنها باید چه کار کنیم؟
کاوشگری و جستجوگری و سؤال یک مزیت برای کودک است، اما اتصال سؤالات آنها به اینترنت در فضایی غیر از درس و تحقیق مناسب نیست، بلکه ارتباط با والدین و ارتباطات انسانی اصل است. پس حواسمان باشد که خودمان تسهیل‌کننده و تسریع‌کننده ارتباط کودکمان با اینترنت نباشیم. خوراک فرهنگی را والدین در اختیار او قرار می‌دهند. نباید اینطور باشد که کودک جستجو کند و بعد گزینش کند. چرا که ذهن کودک زمینه گزینش معایب و مزایا را ندارد. والدین در گزینش ورود می‌کنند و سبد یا منوی انتخاب را در اختیار فرزندشان قرار می‌دهند؛ مثلاً والدین دو سه بازی را گزینش می‌کنند تا یکی را انتخاب کند؛ یعنی عملاً انتخاب کودک باید محدود شود. ما اعتقادی برای سنین پایین در ارتباط مستقیم با اینترنت و جستجوی در این فضا نداریم؛ چرا که این محیط باید محیطی امن و پالایش‌شده برای کودک باشد.

ما تجربه مناسبی نسبت به تربیت نسلی نداشتیم که اکنون وارد دوره نوجوانی و جوانی شده‌اند. آسیب آن را زمانی حس کردیم که جامعه با التهابات عمیق مواجه شد. چه نقاط ضعفی متوجه این گروه بود که غفلت شد و اکنون چه باید کرد؟
ببینید درپاسخ به این سئوال باید بگویم اگر به سه زمینه توجه نشود، این مسئله سبب بروز اختلالات و رشد آسیب‌ها در زندگی و زیست مجازی فرد می‌شود:
اول، اگاهی والدین.
دوم، آموزش رسمی در نظام آموزشی که آموزش و پرورش متولی اصلی.
سوم، درونی شدن ارزش‌ها و قوانین در خود فرد یا کاربر.
اینها سه سپر را در مقابل آسیب‌ها فراهم می‌کند. هر اندازه جلوتر آمدیم، این سه بخش همدیگر را به خوبی پشتیبانی می‌کنند. در گذشته خلأها و فاصله‌هایی بین این سه وجود داشت. یعنی والدین ناآگاه، نظام آموزشی که نسبت به مصرف رسانه‌ای بی‌تفاوت است و نهایتاً فردی که ارزش‌ها و قوانین در او به خوبی فراهم نشده است، لذا زمینه بروز رفتارهای ناهنجار خیلی بیشتر می‌شود.

این نسل درحال جست‌وجوی واقعیت و نیازهای زندگی خودش در میان صفر و یک‌های مجازی هستند که غربی‌ها از این خاصیت استفاده کردند و خوراک بسیار گسترده‌ای با توجه به سیاست‌های خودشان برای این مجموعه تهیه کرده‌اند. ما نیز همچنان در موضع انفعال قرار داریم. چرا تاکنون ما نتوانسته‌ایم خودمان جریان سازی کنیم؟
به نظر می‌رسد اقتصاد فرهنگ مهم است. اگر تولیدکننده‌ی دغدغه‌مند احساس کند با ورود به این بازار امکان سودآوری و مانایی دارد، اقتصاد فرهنگ سبب این می‌شود که عملاً جاذبه در این بازار وجود داشته باشد.
دومین نکته، بحث حمایت‌های ساختاری و قانونی و عملاً موضوعی است. وقتی حمایتی وجود داشته باشد، فرد اطمینان از ورود به بازار می‌کند و تزلزل قدم نخواهد داشت. اکنون به جایی رسیده که مجموعه‌های خصوصی و حاکمیتی که در حوزه کودک و نوجوان بودند، به خاطر مسائل مختلف از آن بیرون آمدند؛ مثلاً چند سالی بود که تولیدات خوبی در حوزه انیمیشن و حوزه‌های محتوای جذاب کودک و نوجوان انجام می‌گرفت. منتها این مجموعه به خاطر عدم حمایت‌های لازم تعطیل شد. از این جهت اکنون نمی‌توان از بخش خصوصی و تولید محتوای ویژه گفت.

علاقه بسیار زیاد این نسل به بازی‌های کامپیوتری و دنبال کردن سریال‌ها در فضای مجازی و همزادپنداری آنها با شخصیت‌ها، اکنون یکی از راههای نفوذ به تفکر این گروه سنی از سوی دشمنان شده است. برای این منظور توصیه و راهکاری دارید؟
در کتاب «DSM» (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی) نسبت به اعتیاد به بازی‌های دیجیتال از 12 تا 20 سال به خصوص در پسران غرب آسیا هشدار داده شده است. این مسئله نشان می‌دهد در این وضعیت امکان اعتیاد به بازی‌های دیجیتال به شدت بالاست. از سوی دیگر ما از ظرفیت‌ها و مزایای بازی‌ها نباید غافل شویم. اگر آسیب اعتیاد این بازی‌ها است، حوزه‌های تأثیرگذاری بالایی هم دارد. سرعت در تصمیم‌گیری و هدفمندی زندگی و نشاط و پویایی رابطه مستقیمی با بازی دارد. این بازی یک بستر واقعی و یک بستر مجازی دارد. به همین دلیل توصیه‌مان این است که حتماً بازی کنید، منتها با رعایت اصول زمانی، محتوایی و مکانی. درباره این قضیه به نظر می‌رسد راه‌اندازی لیگ‌های منطقه‌ای و ملی که توانسته حداقل استانداردهای نهادهای فرهنگی را داشته، یک راهکار است. از سوی دیگر حمایت، معرفی و تبلیغ بازی‌های تولید داخل راه دیگر است. حتماً در بازی‌های جهانی، همراهی والدین و گزینش همسالان با فرهنگ حتماً کمک‌کننده کاهش آسیب‌ها و افزایش مزیت‌هاست.

این نسل به هیچ عنوان دستور نمی‌پذیرند و با توجه به علاقه و دریافت‌های خودشان تصمیم‌گیری می‌کنند. برای مدیریت این افکار چه پیشنهادی به والدین و مسئولان امر دارید؟
مثلاً مجموعه کامان سنس مدیا (Common Sense Media) که در آمریکا قرار دارد، یک توافقنامه بین والدین با فرزند در حوزه استفاده از ابزار دیجیتال دارد. این توافقنامه مبتنی بر این است که اول حوزه‌های آسیب‌زا برای فرزند تشریح شود. این توافقنامه به واسطه‌ای که جهانی است، خواندن آن پیش از خرید ابزار دیجیتال برای فرزند می‌تواند جالب توجه باشد. مسئولیتی که در مورد نگهداری از ابزار دارد. شفافیتی که باید در استفاده داشته باشد و سؤالات والدین را پاسخ دهد. زمانبندی و رعایت تعادل و همچنین توجه به تولید و مصرف محتوا استاندارهای جهانی است که در این توافق رسانه‌ای بین خانواده انجام می‌شود.
نکته بعدی این است که گفتن «چرا» به فرزند، مقدم به دستور منع است. این اطاعت‌پذیری همراه با اقناع در نسل جدید است. یکی از ویژگی‌های نسل جدید، عشق فناوری و حوزه فناور است. باید دنیای رسانه‌ای و زیست‌رسانه‌ای فرزند را در آغوش گرفت.
باید بنا به علائق آنها با فرزندان ارتباط برقرار کرد. راه ارتباط با نسل جدید نفی علاقه آنها نیست بلکه ارتباط با علاقه آنهاست. ابتدا والدین باید علایق را شکل دهند و بعد در این مسیر خوراک‌دهی کنند.

ما در دوره قبل شاهد ورود اسنادی وارداتی و البته با قید نفوذ همچون 2030 بودیم. آیا اجرای چنین طرح‌ها و ایده‌هایی در مسیر همان جهانی‌سازی است که آمریکا به کمک غرب مدت‌هاست به دنبال آن هستند؟

اسناد جهانی بخش‌هایی دارند که این بخش‌ها همسو با نظام فرهنگی و ارزشی ما نیست، اما نباید غافل از بخش‌هایی از این اسناد شد که می‌تواند با تعدیل و اضافاتی، کاملاً در خدمت نظام فرهنگی به کار گرفته شود. من وقتی اسنادی را که در حوزه جهانی از یونسکو در حوزه فناوری برای کودکان آینده تولید شده می‌بینم، متوجه می‌شوم که ما می‌توانیم بندها و محتواهایی از این اسناد را به طور ویژه دستور کار قرار دهیم. ما نباید نفی کامل و طرد کامل کنیم. شما تفاوتی که بین زیست شیعه با گروه‌های تکفیری و اشعری‌مسلک‌ها می‌بینید، این است که شیعه‌ها توانستند با زندگی مدرن همراهی بیشتری کنند. بخش‌های مناسب آن را در داخل نظام ارزشی خودشان بیاورند و از آن استفاده کاملی کنند. به همین دلیل از نظرم در این زمینه نباید صفر و صدی باشد. قطعاً در اسناد جهانی بندهای به شدت قابل استفاده‌ای می‌بینیم. وقتی در قبال اسناد جهانی جبهه‌ای دارید، لازمه‌اش این است که در مقابل آن در کشور در جوشش ادبیات و تولید سیاست داخلی بکوشید. نفی جهانی در زمانی موفق خواهد بود که جوشش سیاست و ادبیات موتورش روشن باشد. وقتی هر دوی این فضاها را نفی کنید، یک فضای عاری از سیاست و قانون شکل می‌گیرد.
این اسناد 2030 حوزه‌های متعددی را شامل می‌شود. یکی از آنها مربوط به زیست دیجیتال است. اگر ما در این فضا از ادبیات جهانی،‌ زیست دیجیتال را نهی می‌کنیم، چه جایگزینی را در داخل کشور از راهبرد و سیاست تولید کردیم و کجا توانستیم دست کودک و نوجوان و خانواده را پر کنیم؟ لذا قطعاً نیاز داریم اندیشمندان داخلی را به شدت فعال کنیم .

منتشر شده در شماره 3273 روزنامه بشارت نو مورخ 1402/10/24

منبع خبر : بسارت آنلاین

از «برندینگ» تا انحراف علم آموزی

ادمین نویسنده — Tue, 09 Jan 2024 10:52:26 +0000

محمد لسانی مروج سواد رسانه و مدرس کارگاه‌های رسانه ‎شناسی است. از او درباره فعالیت معلمان در فضای مجازی می‌پرسیم.

او معتقد است که معلمان هم مثل دیگراقشار جامعه به بازنمایی و ارائه تصویری از خود نیاز دارند. اتفاقا هر چه روش‌های گوناگون علم آموزی و شیوه‌های به روز تعلیم و تربیت بازنمایی و نمود بهتر و بیشتری در فضای رسانه داشته باشد، برای توسعه و پیشرفت کشور بهتر خواهد بود.

لسانی درباره پیامد‌های مثبت و منفی فعالیت مجازی معلمان می‌گوید: «از جنبه مثبت به موارد متعددی می‌توان اشاره کرد؛ اول تقویت برندیگ در حوزه تعلیم و تربیت است. وجاهت آفرینی برای معلم در این حوزه می‌تواند مقدمه سرشناس شدن یک معلم و تخصص و مهارت او در شیوه‌ای از تدریس و زمینه ساز دعوت از او برای برگزاری کارگاه‌های آموزشی و تدریس روش‌های ابداعی خود باشد.

درباره پیامد‌های منفی این مسئله باید به عطش نگاه و دیده ربایی به هربهانه و قیمتی اشاره کرد که کم کم مسیر علم آموزی را منحرف می‌کند و ما به جای معلم، با آقا یا خانمی «دوربینی» مواجه خواهیم بود که ارتباط او با دوربین بیشتر از ارتباط قوی و مؤثر با دانش آموزانش است.»

او ادامه می‌دهد: «از طرفی نگاه ابزاری به دانش آموزان را نیز نباید فراموش کرد. در نهایت به قهقرا رفتن ارزش علم و ارزشمند شدن شهرت نیز از پیامد‌های منفی فعالیت نامناسب در فضای مجازی است.»

لسانی درباره چگونگی مدیریت فعالیت معلمان در این فضا باتوجه به فراگیری نیز می‌گوید: «به نظرم خودآگاهی معلمان جلوی عطش دیده شدن و دیگر خواست‌های کاذب را‌ می‌گیرد. این خودآگاهی باعث بصیرتی در نگاه و گزینشی در کردار آن‌ها خواهد شد. برنامه ریزی و هدف محوری نیز موضوع مهمی است که باید به آن توجه کرد. وزارت آموزش وپرورش در تدوین چارچوب‌های لازم برای کنشگری سایبری و مجازی معلمان و کارکنان آموزش وپرورش باید اقدامات لازم را انجام دهد و ضوابطی را برای کنش‌های مقبول و مطرود معین کند.»

او معتقد است همدلی و تعهد معلمان، وزارت آموزش وپرورش، دانش آموزان و والدین سبب می‌شود فعالیت مجازی معلمان به توسعه آموزش و توسعه دانش و مهارت کمک کند؛ در غیر این صورت آسیب زننده خواهد بود. در این میان طرح مدون و چارچوب‌های معین لازمه این کار است که بخشی از آن‌ها باید مکتوب و در قالب بخش نامه و آیین نامه‌های مقرراتی باشد و بخشی نیز براساس یک چارچوب ذهنی و مبتنی بر اراده و آگاهی طرف هاست.

منبع خبر : سیاسی نیوز

رونمایی از توافقنامه والدین و فرزندان برای استفاده از تبلت و گوشی تلفن همراه

محمد لسانی — Wed, 13 Dec 2023 05:51:05 +0000

به گزارش جهان نیوز، توافقنامه والدین و فرزندان برای استفاده از تبلت و گوشی تلفن همراه در کارگاه یکروزه سواد رسانه با موضوع مدیریت رسانه در خانه و خانواده با حضور محمد لسانی کارشناس و مدرس سواد رسانه ای رونمایی شد.

در این توافقنامه که در شش بخش تنظیم شده است، سرفصل های نگهداری و مراقبت، ملاحظات امنیتی، تفکر، تعادل، شفافیت و حقوق کودک و نوجوان وجود دارد.

بخش های مختلف این توافقنامه، برگرفته از استانداردهای جهانی و پیشنهاد پایگاه common sense media است. به طور مثال در بخش نگهداری و مراقبت این توافقنامه آمده است : «من مراقب دستگاهی که استفاده می کنم خواهم بود و اگر شکسته، دزدیده یا گم شود به خانواده ام می گویم. ما به عنوان یک خانواده در مورد عواقب گم شدن یا ضربه خوردن وسیله به توافق رسیده ایم و من این عواقب را درک می کنم. متوجه هستم که این دستگاه متعلق به عضوی از خانواده است که آن را خریده مگر اینکه دستگاه را با پول خودم خریداری کرده باشم یا اینکه هدیه باشد.»

نکته جالب آنکه در بخش ششم و آخر این توافقنامه که از حقوق کاربر ِ کودک و نوجوان دفاع می کند آمده است: «خانواده من هم موافقت می کنند: رسانه‌ها بخش بزرگی از زندگی من است، حتی اگر دلیل آن را نفهمند. قبل از گفتن «نه» با من در مورد آنچه شما را نگران می کند و “چرا” صحبت کنند. خواهش می کنم والدینم در مورد علایقم با من صحبت کنند و دنیای من را در آغوش بگیرند، از جمله به من کمک کنند رسانه های مناسب و سرگرم کننده پیدا کنم.»

علاقه مندان می توانند نسخه پی دی اف و کامل این توافقنامه را از اینجا دریافت کنند.

گفتنی است کارگاه یکروزه مدیریت رسانه در خانه و خانواده با ثبت نام و حضور 160 نفر از فعالان آموزشی و تربیتی در شهرستان بافق یزد با حضور محمد لسانی کارشناس و مدرس سواد رسانه و به همت فضای مجازی بسیج بافق برگزار شد.

توافقنامه والدین و فرزندان

دانلود کنید

سواد رسانه ای در خانواده برای دانشگاه علوم پزشکی ایران

ادمین نویسنده — Sat, 25 Nov 2023 10:32:58 +0000

کارگاه فشرده آموزشی سواد رسانه ای در خانواده با حضور محمد لسانی به دعوت دانشگاه علوم‌پزشکی ایران در دانشکده پزشکی طبقه اول سالن شهید افتخاری برگزار شد.

در این کارگاه به اصول والدگری دیجیتال برای والدین و مهم ترین فرصت ها و تهدیدات فضای مجازی برای فرزندان و محیط خانوادگی اشاره شد.

این کارگاه از ساعت ۱۰ تا ۱۱ در مورخ 1402/9/4 برنامه‌ریزی و اجرا شد که با توجه به استقبال زیاد افراد در این کارگاه تا ساعت ۱۲ به طول انجامید.

وبینار چشم انداز مدیریت فرهنگی-رسانه‌ای ‌ آینده سازان میهن

ادمین نویسنده — Thu, 19 Oct 2023 11:33:10 +0000

انجمن تخصصی کودک و رسانه ، یازدهمین نشست از سلسله وبینارهای تخصصی با موضوع چشم انداز مدیریت فرهنگی-رسانه‌ای آینده سازان میهن را تحت عنوان الزامات و اقدامات صیانت از حقوق کودکان و نوجوانان در فضای مجازی را برگزار کرد .

دبیر این نشست محمد لسانی پژوهشگر و مشاور رسانه و مروج سواد رسانه ای و مهمان جلسه آرش وکیلیان مدیرکل فرهنگی و اجتماعی مرکز ملی فضای مجازی بودند.

راه های برون رفت کودکان از آسیب های فضای مجازی

ادمین نویسنده — Sun, 08 Oct 2023 11:33:02 +0000

این روزها زندگی بسیاری از کودکان با گوشی های همراه گره خورده است

راه های برون رفت کودکان از آسیب های فضای مجازی
حقیقت این است که نمی توان تلفن همراه را از جامعه حذف کرد. نه فقط جامعه شهری، بلکه حتی از خانواده روستایی. حالا دیگر خیلی چیزها به همین وسیله الکترونیکی وابسته است. از سوی دیگر، قرار هم نیست که به عنوان والدین یک یا چند فرزند، آن ها را به حال خودشان رها کنیم، زیرا در نهایت پاسخگوی هرچه بر سر آن ها می آید، پدر و مادر هستند. شاید بهترین راه حل، آگاهی از دانستن چرایی این شیوه زندگی و آموختن شیوه مدیریت آن باشد.

محمد لسانی، کارشناس رسانه است. او به عنوان مروج سواد رسانه ای ابتدا از وضعیتی سخن می گوید که سال های قبل بود و اکنون جایش خالی است: در گذشته چند عامل درون و بیرون از خانه، در وظیفه فرزندپروری به والدین کمک می کرد. عوامل درون خانه یکی حضور برادرها و خواهرها بود که این هم بازی بودن فشار فرزندداری را از روی والدین برمی داشت. عامل دوم وسعت خانه ها بود. جدا از نشیمن و پذیرایی، اتاق های متعددی وجود داشت که بچه ها می توانستند آزادانه در آن بازی کنند و سومین مزیت هم حیاط خانه ها بود.
او عوامل بیرونی را هم این گونه می شمارد: اولین و بهترینش دوست و همسایه ای بود که ساعت ها با هم در کوچه و خیابان سرگرم می شدند. دومین محیط کوچه بود که به گردهم آمدن بچه ها کمک می کرد و سومین فضا محیط های شهری مثل پارک و شهربازی بود.
کارشناس سواد رسانه ای توضیح می دهد: در کلان شهرهای ما خیلی از این عوامل دیگر وجود ندارد. با وجود این، فشار این تغییرات روی چه کسی است؟ روی پدر و مادر. از طرف دیگر، بخشی از فشار روانی هم روی فرزند سرریز می شود. به همین دلیل، از یک سو پدر و مادر از فرزندی که کنارشان است، عاصی شده اند و از سوی دیگر، بچه ای که هم بازی ندارد، حوصله اش سر می رود.
«دراین میان رسانه همچون مخدر و تسکین دهنده عمل می کند. وارد می شود که یک غفلت ایجاد کند و نمی گذارد فشار همه این ندارها در ذهن بچه و پدر و مادر خالی شود.» لسانی در ادامه این جمله تأکید می کند: این مخدر به مرور زمان تسکین دهنده است و اثر منفی دارد. اول اینکه اعتیادآور است و دوم اینکه پرکننده خلأ نیست؛ فقط غفلت ایجاد می کند و در نهایت باعث تضعیف رابطه اجتماعی می شود. درگیرشدن بیش از حد در فضای مجازی، روابط اجتماعی درون و بیرون از خانه را مشکل می کند و باید برویم سراغ راه حل ها.
استفاده از هر میلی متر فضای خانه
او توضیح می دهد: گام اول این است که در توسعه خانواده از پدر و مادرها بخواهیم که فرزندان بیشتری داشته باشند که ممکن است بعضی ها دستشان بسته باشد و شرایط فرزندآوری را نداشته باشند. بزرگ ترکردن محیط داخل خانه هم به دلیل اوضاع اقتصادی جامعه ممکن نیست و تنها مکانی که در اختیار خانواده است، حیاط محدود و پارکینگ مجتمع هاست؛ اما می شود از همین فضای محدود هم استفاده کرد.
او همچون دیگران شرایط محدود زندگی در خانه های کوچک را تأیید می کند، اما با همین وضعیت برنامه ریزی را امکان پذیر می داند: خیلی وقت ها با بچه ها بازی های پارکینگی می کنیم. همان اسکوتر، اسکیت یا توپ را برمی دارند و در همان فضا مشغول می شوند. یا می شود در همان حیاط کوچک چهل متری مجتمع بیست واحدی گل وگیاهان را آبیاری کرد یا گل کاشت. یعنی راهی به جز این نداریم که از هر یک میلی متر فضای در اختیارمان استفاده کنیم. فضای زندگی ما هرگز شبیه آن مکانی که بزرگ شدیم نمی شود، اما نمی توان از این فضاها هم گذشت.
لسانی نکته بعدی را استفاده از مهارت ها در خانه دانست که باید جایگزین دراختیارگذاشتن رسانه شود: به این بستگی دارد که پدر و مادر چقدر فرزندشان را به رسانه وابسته کرده باشند. بچه ها وقتی حوصله شان سر می رود، اولین چیزی که به ذهنشان می رسد، تلفن همراه است، بعد تبلت و تلویزیون. درحالی که وقتی رسانه از کودک دریغ شود، خلاقیتش بروز پیدا می کند. وقتی تلویزیون را خاموش می کنیم، پنج دقیقه اول فرزندمان از بی حوصلگی و بیکاری شکایت می کند، اما اگر کمی طاقت بیاوریم، می بینیم که چند لحظه بعد خودش را با بالشت های روی مبل سرگرم کرده است.
او اضافه می کند: نکته دوم این است که خیلی وقت ها رسانه جایگزین سروصدای بازی بچه ها که والدین حوصله شنیدن آن را ندارند. یا شاید می خواهند مانع ایجاد سروصدا برای همسایه ها شوند، درحالی که متوجه نیستند همین سروصدا قسمتی از پویایی کودک است، وگرنه دچار افسردگی، سردی مزاج و کمبود شدید عاطفی می شوند. یکی از ویژگی های مهم اخلاقی فرزند، ابراز احساسات است. فرزندان باید بتوانند احساسات خودشان را بیان کنند که متأسفانه زندگی مدرن جلو بروز این حس را می گیرد.
این مروج سواد رسانه ای، پیشنهاد دیگری برای جداکردن کودک از فضای مجازی دارد: این ها راه حل درون خانه است. برای بیرون از خانه باید کندوسازی و دوست گزینی انجام داد. باید خودتان دست به کار شوید و از فرزندان خانواده ای که فرهنگشان نزدیک به شماست، یارگزینی کنید. در پارک جمع شوید تا کودکان فرصتی برای تخلیه انرژی شان پیدا کنند. اگر این اتفاق خارج از خانه بیفتد، مبارک است.
لسانی با اشاره به قراردادن رسانه ها در سبد کودک، می گوید: خودمان باید رسانه را در سبد کودکمان اندازه کنیم. رسانه ها یا صوتی و آوایی هستند یا مکتوب یا تصویری. آنچه ما با آن مشکل داریم، استفاده بیش از حد از رسانه تصویری است که همان تلفن همراه و تلویزیون را شامل می شود. باید وزن رسانه های صوتی و مکتوب را در سفره خانواده و فرزندان بیشتر کنیم. سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده استفاده از رسانه های تصویری تا سه سالگی برای کودکان خطرناک است و پس از آن هم تا شش سالگی باید در کنترل و محدودیت باشد؛ زیرا سیستم عصبی و شناختی فرزندان تا این سن درحال تکمیل است. ما نباید رسانه تصویری را به عنوان اختلال در رشد و نظام سیستم عصبی فرزندان وارد کنیم.
او بار دیگر تأکید می کند که رویکرد ما در سواد رسانه، تعدیل و تنظیم است، نه حذف. در داخل خانه هم والدین نقش تعدیل کننده دارند. رسانه ها حذف شدنی نیستند، فقط باید بدانیم چه رسانه ای برای چه سنی، چه جنسیتی با چه محتوایی لازم است. باید نیازهایمان را بدانیم و بنا بر آن، درست مصرف کنیم.

منبع خبر: شهرآرا

حضور در جلسه گزارش پیشرفت سند صیانت از کودکان و نوجوانان در فضای مجازی

ادمین نویسنده — Fri, 08 Sep 2023 14:03:32 +0000

به دعوت دکتر سید آرش وکیلیان مدیر فرهنگی و اجتماعی معاونت محتوای مرکز ملی فضای مجازی، محمد لسانی کارشناس رسانه و مروج سواد رسانه در جلسه ارائه پیشرفت سند صیانت از کودکان و نوجوانان شرکت کرد. این جلسه که در طبقه دوازدهم مرکز ملی فضای مجازی و با حضور کارشناسان و اساتید کشوری در حوزه کودک و نوجوانان برگزار شد، به جوانب مهم مغفول مانده در اجرا و عملیاتی کردن این سند پرداخته شد. در این جلسه محمد لسانی با تأکید بر عدم نظام مندی سازمان ها و فقدان انگیزه و اراده در عملیاتی کردن بخش های مهم سند از جمله آموزش سواد رسانه و مشاوره به خانواده ها پرداخت.

بررسی انواع والدین در مواجهه فرزندان با رسانه

ادمین نویسنده — Sat, 11 Mar 2023 10:50:25 +0000

محمد لسانی | بررسی انواع والدین در مواجهه فرزندان با رسانه گفتگوی در برنامه به خانه بر می گردیم | شبکه پنج سیما

نسل زد: زامبی ها !!

ادمین نویسنده — Sat, 14 Jan 2023 07:54:08 +0000

نسل زد: زامبی ها !!

برنامه صبح بخیر ایران – شبکه یک سیما

نسل زد (و) یا نسل نت به افرادی تلقی می‌شود که تقریباً بین سال‌های 1995 تا 2010 متولد شده‌اند. این نسل از همان ابتدای کودکی وقتی چشمان خود را به روی دنیا گشودند، توانستند پیشرفت اینترنت و سایر ابزارهای هوشمند دنیا را ببینند و اصلاً به همین خاطر به آن‌ها نسل نت (اینترنت) یا بومی‌های دیجیتال گفته می‌شود.

البته توجه داشته باشید که فقط افراد بین سال‌های 1995 تا 2010 نیستند که اسم خاصی دارند، متولدین سایر سال‌ها هم اسم خاص خودشان را دارند که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد. بیشتر افراد نسل زد، فرزندان نسل ایکس (X) هستند.

میزان اهمیت :

★★★★★ 4/5