بخشی از یادداشت :

” در جامعه ی ایــران نــگاه میکنیــم کــه ســریالهای دهـه ی شـصت و هفتـاد پربینندهتریـن سـریالهای تلویزیـون بودنـد، بســتر ایــن ســریالها خانــواده بــوده اســت. مثــل ســریال همســران کـه عشـق افـراد نسـبت بـه هـم را نشـان مـیداد. یـا خانـه سـبز کـه اهمیــت خانــواده و خانــوادهی گســترده در آن بــه نمایــش گذاشــته میشـد. هرچـه جلوتـر آمدیـم، تجـرد کمکـم خـط قرمـز شـد. مثـل سـریالهای طالیـی دهـه هفتـاد کـه دربـاره یـک گنـگ پسـرانه بـود کـه کارهایـی را میکردنـد کـه از فرهنـگ تجـرد ناشـی میشـد. کـم کـم بـه تصویـری از خانـواده رسـیدیم کـه خیلـی هـم همگـرا نیسـت، خانواده هـای گسـترده کـه حتـی زندگـی جـدای فرزنـدان از والدیـن در جوانــی و خانــه مجــردی داشــتن در آن تصویــر میشــد.
رسـانه عـاوه بـر جهـت دهـی در بسـیاری از مواقـع یـک بازنمایـی از جامعـه دارد تـا داسـتانش را بـرای جامعـه بـاور پذیـر بکنـد. هرچـه جلوتـر آمدیـم خانـوادهی همگـرا کمرنگتـر شـد و حتـی بـه سـمت کمـدی و طنـز رفـت. مثـل سـریال پایتخـت کـه تشـکیل خانـواده ی ارســطو تبدیــل بــه یــک طنــز شــده اســت و در فصلهــای مختلــف تکـرار میشـود. بحـث اصلـی تشـکیل خانـواده ازدواج اسـت. وقتـی شـبکههای اجتماعـی را نـگاه میکنیـم متوجـه یـک پارادایمـی مـی شـویم؛ یـک گفتمـان کلـی و کالن شـبکه های اجتماعـی به خصـوص تصویـری بـر روی تظاهـر، تجمـل، لـذت و حالـی کـه عمومـا بیـش از اینکـه حالشـان حـال جمعـی باشـد، یـک حـال فـردی اسـت و روایتی از یـک زیسـت منفعـل اسـت.”…

جهت دریافت یادداشت محمد لسانی در نشریه لیمو شیرین اینجا ، و برای دریافت این شماره از نشریه اینجا کلیک کنید.