پنج چالش راستی‌آزمایی در عصر پساحقیقت

در شرایط کنونی خیلی اشتباه است که خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های حاکمیتی و حاکمیت بگویند این طور هست یا این طور نیست! خب یک طرف ماجرا خود حاکمیت است. در عصر فرسایش اعتبار طرفیت داریم و وقتی حاکمیت یک طرف ماجرا باشد و بخواهد قضاوت کند، چرا مردم این قضاوت را قبول کنند؟

در دوره فعلی خیلی اشتباه است که خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های حاکمیتی و حاکمیت بگویند این طور هست یا این طور نیست! خب یک طرف ماجرا خود حاکمیت است. در عصر فرسایش اعتبار طرفیت داریم و وقتی حاکمیت یک طرف ماجرا باشد و بخواهد قضاوت کند، چرا مردم این قضاوت را قبول کنند؟ رهبرمعظم انقلاب چند سال قبل گفتند ایران اقتصاد هجدهم دنیاست. ما این را بررسی کرده بودیم و می‌دانستیم این درست است، اما مربوط به سالیان قبل است. تلاش کردیم از طرق غیررسانه ای بگوییم این طور نیست. اما خبرگزاری‌های رسمی و صداوسیما برنامه‌هایی ساختند تا اثبات کنند این آمار درست است. مقام معظم رهبری در نوبت بعد متواضعانه بیان کردند که به من گفته اند این آمار نادرست است و از کسانی که گفته اند، ممنونم و عذرخواهی و تشکر می‌کنم. با وجود این رویکرد رهبری، برخی تصور می‌کنند هر چه مقامات مسئول گفتند، ما باید به سمت اثبات آنها برویم. در حالیکه این طور نیست.

آرایش ما، مناسب برقراری ارتباط با افکار عمومی نیست و سازمان‌ها می‌خواهند همه چیز را از آن خودشان کنند؛ شبیه کلاغی که انواع زیورآلات را به خود چسبانده و همین باعث شده دیگر نتواند پرواز کند.

راهکار شما این است که رسانه رسمی به جای ورود به راستی آزمایی، به حمایت از مجموعه‌های رسانه‌ای مستقل و مردمی بپردازد تا آنها در پوشش رسانه مستقل عمل کنند. آیا همین رویه خلاف حقیقت گویی نیست؟

پروژه‌های راستی آزمایی در دنیا نوعا با حمایت حاکمیت است. یعنی شفاف گفته می‌شود یک بنیاد رسانه‌ای و یک مجموعه دانشگاهی در کنار اسپانسر، مثلثی ساخته و بستر رویش یک مجموعه مستقل راستی آزما را شکل می‌دهند. یعنی هویت متزلزل ندارد و مردم هم می‌توانند به محتوای آنها واکنش دهند و در نشست‌های مختلف درباره محتوای تولیدشده آنها نظر دهند. یعنی باید زمینه گردش آزاد اطلاعات را فراهم کنیم تا روایت غالب از درون ظرف مردمی بیان شود؛ نه فرمایشی و از بالا و با منابع پنهان.