اروپا در فضا مرکز داده می سازد
کنسرسیومی متشکل از یازده شریک اروپایی قرار است ایده راه‌اندازی مرکز داده در فضا را به واقعیت تبدیل کنند. در اولین مطالعات، پاسخ آنها به امکان این ایده مثبت است.
به گزارش خبرگزاری فارس، مطالعات می‌گویند امکان مستقر کردن دیتاسنترها در فضا وجود دارد. با ادامه پیشرفت فناوری و به خصوص در دوره ظهور هوش مصنوعی نیاز به مراکز داده (دیتاسنتر) افزایش یافته است. مصرف زیاد انرژی در این مراکز داده احتمالا اولین مشکلی است که توسعه این فناوری‌های جدید به دنبال دارند.کنسرسیومی متشکل از 11 شریک از پنج کشور اروپایی، با نام ASCEND قرار است ایده ایجاد مراکز داده در فضا را به واقعیت نزدیک کند. کمیسیون اروپا، ASCEND را به عنوان بخشی از برنامه‌های Horizon Europe اعلام کرده است.این یازده شریک در اولین گام خود، یک مطالعه 16 ماهه امکان‌سنجی این کار را انجام دادند و تا اینجا، 2 میلیون یورو (2.1 میلیون دلار) خرج این مطالعه شده است. مطالعه‌ای که ادعا می‌کند مراکز داده فضایی از نظر فنی، اقتصادی و زیست‌محیطی امکان‌پذیر هستند.هدف اصلی این مطالعه، ارزیابی تأثیر مراکز داده بر مصرف انرژی اروپا و شناسایی راهی برای کاهش این انرژی و گازهای گلخانه‌ای ناشی از آن است. قرار دادن مراکز داده آینده در مدار پایین زمین، یکی از ایده‌هایی است که در این مسیر ارائه شده است است. تیم دخیل در پروژه صعود قصد دارد تا سال 2026 اقدام به قرار دادن 13 مرکز داده با توان 10 مگاوات در فضا کند. هدف نهایی هم، رسیدن به توان 1 گیگاوات تا سال 2050 است. آنها در نظر دارند تا دیتاسنترهای فضایی را در فاصله حدود 1400 کیلومتری از سطح زمین قرار دهند؛ رقمی که 3 برابر بیشتر از فاصله ایستگاه بین‌المللی فضایی تا زمین است.
منابع خبری مختلف می‌گویند اتحادیه اروپا می‌خواهد در رقابت با چین و ایالات متحده عقب نماند و از طرفی هم نمی‌خواهد محیط‌زیست را فدای قدرت پردازشی کند. دیتاسنترهای فضایی می‌توانند در تمام روز از انرژی خورشیدی بهره‌مند شوند؛ درحالی که چنین امکانی روی سطح زمین وجود ندارد. همچنین آنها نیازی به آب برای خنک کردن تجهیزات ندارند؛ زیرا دمای فضا بسیار پایین است و حرارت تولید شده به‌راحتی دفع می‌شود.البته باید گفت مراکز داده‌های فضایی بدون آلایندگی هم نیستند و آلودگی زیادی هنگام ارسال آنها به فضا یا نگه‌داشتن آنها در مدار تولید می‌شود. پژوهش اخیر نشان داده است که برای توجیه محیط‌زیستی چنین ساختارهایی، باید از راکت‌هایی استفاده کرد که 10 برابر کمتر آلودگی ایجاد کنند. در حال حاضر این نوع راکت ساخته نشده و باید برنامه‌ای جداگانه برای توسعه آن صورت بگیرد